بهترین های مارادونا | نابغه ای که خاکستری نبود
دیه گو مارادونا اسطوره ای خاص با اظهارنظرهایی خاص بود. او چیزی که در دل داشت را بیان می کرد.
دیه گو مارادونا روز گذشته در سن ۶۰ سالگی بر اثر عارضه قلبی درگذشت. خبر درگذشت مارادونا جهان فوتبال را تحت تاثیر قرار داد و بسیاری این بازیکن را بهترین در تاریخ فوتبال می دانند.
شگفت‌انگیز، بدنام، خارق‌العاده، نابغه و شرم‌آور. تمام این صفت‌ها به مارادونا نسبت داده شده اما فارغ از این اوصاف، او نماد فوتبال بود؛ نمادی که البته ترک برداشته بود.
مارادونا یکی از مستعد‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ بود. این ستاره آرژانتینی ترکیبی نادر از بازی‌خوانی، اشتیاق، سرعت و تکنیک بود که تماشاگران را مسحور می‌کرد.
۶۰ سال پیش در یکی از حومه‌های فقیرنشین بوئنوس آیرس به دنیا آمد. دیگو آرماندو مارادونا توانست در جوانی خودش را از فقر نجات دهد و به فوتبالیستی تبدیل شود که بسیاری او را بالاتر از پله برزیلی، بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ می‌شناسند.
این آرژانتینی که در ۴۹۱ بازی ۲۵۹ گل زد، اسطوره برزیلی فوتبال را کنار زد و به عنوان برترین بازیکن قرن بیستم انتخاب شد، اما سپس فیفا قوانین رای دادن را تغییر داد تا هر دو بازیکن روی سکوی نخست قرار بگیرند.
مارادونا استعداد حیرت‌انگیزش را از همان سنین پایین نشان داد. تیم نوجوانان آرژنتونیوس جونیورز با کمک او در ۱۳۶ مسابقه شکست‌ناپذیر باقی ماند و مارادونا در حالی که ۱۶ سال و ۱۲۰ روز داشت، به تیم ملی دعوت شد.
او با هیکل کوتاه و پهنش و با قد ۱۶۵ سانتیمتری، چندان با شمایل معمول ورزشکاران همخوانی نداشت.
اما ظرافت تکنیکی، قدرت دید، مهارت در کنترل توپ، توانایی دریبل زدن و پاس دادن مارادونا به اندازه‌ای بود که قد کوتاه و اضافه وزن گاه و بیگاه او را جبران می‌کرد.
مارادونا حتی بعد از خداحافظی از دنیای فوتبال بازهم از چهره های تاثیر گذار بود و اظهارات او همواره بازتاب داشتند و واکنش های زیادی را به دنبال داشت.
در این گزارش به یازده اظهار نظر خاص اسطوره فقید فوتبال آرژانتین می پردازیم :
بازیکنی را دیدم که وارث جایگاه من در تیم ملی آرژانتین خواهد شد. اسم او مسی است. او یک نابغه است.
مادرم براین باور بود که من بهترین هستم و من نهایت تلاش خود را به کار گرفتم تا ثابت کنم که همیشه حق با مادرم است و او دروغ نمی گوید.
از هر چیزی که از آمریکا می آید بیزار هستم. با تمام اعضای بدنم از این کشور بدم می آید.
درباره اینکه بهترین بازیکن تاریخ جهان از بین من و پله چه کسی است اختلاف نظری وجود ندارد. همه من را انتخاب می کنند.
من مارادونایی هستم که گل می زند و مرتکب اشتباه می شود. می توانم مسئولیت هر کاری را که انجام داده ام برگردن گیرم. بازوان و شانه هایم آنچنان قوی است که می توانم با هر کسی مبارزه کنم.
همه کسانی که از من انتقاد می کنند، باید سخنان خود را بخورند(سکوت کنند).
من یا سیاهم و یا سفید. به هیچ وجه در طول زندگیم نمی توانم خاکستری باشم.
بعضی از افراد براین باور هستند کسانی که من را به عنوان بهترین بازیکن انتخاب کردند کودکانی هستند که پله را ندیدند. آنها فراموش می کنند که این کودکان یتیم نیستند. شاید پدران برای پسران خود کامپیوتر خریده اند تا روی رای او تاثیر گذارند و به همین خاطر است که من در رای گیری بهترین تاریخ بر پله پیروز شدم.
بسیاری با من هم رای هستند که این روزها اتفاقات مبهم و غیر روشنی در فوتبال رخ می دهد. تا زمانی که مسئولان فوتبال نادان باشند چنین اتفاقاتی ادامه خواهد داشت.
داربی منچستر بزرگ تر و مهم تر از ال کلاسیکو است.
می توانم عذرخواهی کنم و دوباره برای تغییر تاریخ برگردم اما گل من برابر انگلیس پذیرفته شد و آرژانتین قهرمان جهان شد و من هم بهترین شدم.
منبع : ورزش سه
